خیار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
خیار
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده): رزیدها
راسته: کدوسانان
تیره: کدوییان
سرده: خربزه (سرده)
گونه: C. sativus
نام علمی
Cucumis sativus
لینه

خیار (به اردو: بادرنگ) (Cucumis sativus) گیاهی از تیره کدوییان است و بومی کشور هند است که اقسام گوناگونی دارد. میوه‌اش درشت و سبز یا سفیدرنگ است و آن را خام می‌خورند بوته آن مانند بوته خربزه است. ۹۰ درصد حجم خیار آب است و این میوه قدرت حفظ آب را دارد بنابراین محتوای داخل آن نسبت به بیرون آن ۲۰ درجه خنک تر است.

ریشه واژه[ویرایش]

واژه خیار ریشه و بنیاد فارسی داشته و از فارسی به زبان عربی داخل شده.

خواص خیار[ویرایش]

قراردادن خیار خام روی پوست، حرارت و التهاب را کاهش می‌دهد. خاصیت خنک‌کننده و تمیزکننده آن برای پوست مفید می باشد. آب خیار تازه، سوزش سردل، اسید معده، زخم معده و ورم معده را تسکین می‌دهد. قرار دادن برش خیار روی چشم نه تنها تسکین آور است بلکه ورم را نیز کاهش می‌دهد.

مصرف روزانه آب خیار، در کنترل بیماری اگزما، آرتروز و نقرس نقش دارد. خیار برای افرادی که از بیماری ریه، معده و سینه رنج می‌برند، مفید است. پتاسیم موجود در آن برای بیماران دارای فشارخون بالا مفید است. خیار حاوی آنزیمی به نام ارپسین (Erepsin) است که در هضم پروتئین کمک می‌کند. مخلوطی از آب خیار، هویج، کاهو و اسفناج در رشد مو مؤثر است.

بیماری روماتیسم را که به علت اسید اوریک اضافه در بدن به وجود می‌آید با مصرف مخلوطی از آب خیار و هویج درمان کنید. خیار برای مقابله با بیماری‌های دندان و لثه نیز مؤثر است. این میوه خاصیت درمانی برای بیماری‌های کلیوی، مثانه، کبد و لوزالمعده دارد. ماده معدنی موجود در آن مانع ایجاد شکاف در ناخن‌های دست و پا می‌شود. خیار و آب آن برای بیماران دیابتی مفید است. ویتامین K موجود در آن، مانع رشد سلول‌های سرطانی و تومور می‌شود. پوست خیار منبع خوب سیلیکا (Silica) است که برای حفظ سلامتی بافت پیوندی مؤثر است.

خوردن خیار با پوست، مخصوصاً اگر تر و تازه باشد، برای معده بسیار مفید فایده است. اما در صورتیکه تازه نباشد و ایجاد دلدرد نمودجهت دفع ضرر باید با عسل یا مویز یا رازیانه خورد. همچنین اگر خیار خیلی رسیده و زرد شده باشد خوردن آن تولید دل درد می‌کند.

نگارخانه[ویرایش]

ارزش غذایی[ویرایش]

Cucumber, with peel, raw
مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی ۶۵ کیلوژول (۱۶ کیلوکالری)
کربوهیدرات‌ها ۳٫۶۳ g
قندها ۱٫۶۷
فیبر ۰٫۵ g
چربی ۰٫۱۱ g
پروتئین ۰٫۶۵ g
آب ۹۵٫۲۳
تیامین (ویتامین ب۱) ۰٫۰۲۷ میلی‌گرم (۲٪)
ریبوفلاوین (ویتامین ب۲) ۰٫۰۳۳ میلی‌گرم (۲٪)
نیاسین (ویتامین ب۳) ۰٫۰۹۸ میلی‌گرم (۱٪)
پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) ۰٫۲۵۹ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین ب۶ ۰٫۰۴ میلی‌گرم (۳٪)
اسید فولیک (ویتامین ب۹) ۷ میکروگرم (۲٪)
ویتامین C ۲٫۸ میلی‌گرم (۵٪)
ویتامین K ۱۶٫۴ میکروگرم (۱۶٪)
کلسیم ۱۶ میلی‌گرم (۲٪)
آهن ۰٫۲۸ میلی‌گرم (۲٪)
منیزیم ۱۳ میلی‌گرم (۴٪)
منگنز ۰٫۰۷۹ میلی‌گرم (۴٪)
فسفر ۲۴ میلی‌گرم (۳٪)
پتاسیم ۱۴۷ میلی‌گرم (۳٪)
سدیم ۲ میلی‌گرم (۰٪)
روی ۰٫۲ میلی‌گرم (۲٪)
فلورید ۱٫۳ µg
Link to USDA Database entry
درصدها نسبی‌اند
منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

History links and bibliographic references