شهرستان رستم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۰°۱۶′۱۹″ شمالی ۵۷°۰۶′۵۷″ شرقی / ۳۰.۲۷۱۸۶۷° شمالی ۵۷.۱۱۵۷۹۲۲° شرقی / 30.271867; 57.1157922

رستم ممسنی
اطلاعات کلی
کشور ایران Flag of Iran.svg
استان فارس
مردم
جمعیت ۶۰٫۰۰۰ نفر
جغرافیای طبیعی
مساحت حدود ۱۲۰۰ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا ۹۲۰ متری از سطح دریا
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۲۱ درجهٔ سانتی‌گراد
روزهای یخبندان سالانه ندارد

شهرستان رستم ممسنی یکی از شهرستان‌های تازه‌بنیاد استان فارس می‌باشد که در سمت شمال غربی این استان واقع شده‌است. مرکز این شهرستان شهر مصیری می‌باشد.

این شهرستان قلمرو طایفه بزرگ رستم از ایل ممسنی است و دارای دو بخش مرکزی و سورنا می‌باشد. این منطقه از نظر آب و هوایی دارای دو نوع آب و هوای سرد و معتدل است. دارای دو جلگه بزرگ رستم ۱ و رستم دو است که دارای زمینهای بسیار حاصلخیز می‌باشد. این شهرستان از شمال به استان کهگیلویه و بویراحمد، از جنوب به بوشهر، از شرق به شهرستان شیراز و از غرب نیز به استان کهگیلویه و بویراحمد منتهی می‌گردد. شهرستان رستم دارای کوه‌های بلند و برفگیر و گیاهان جنگلی به ویژه گیاه بلوط می‌باشد که دارای خواص خوراکی، درمانی، رنگرزی، چرم سازی و غیره می‌باشد. این شهرستان از نظر گیاهان دارویی بسیار غنی است.[۱]

تاریخچه پیدایش[ویرایش]

انشان سرزمینی کوهستانی تمدن ایلام بوده‌است که قبل از مهاجرت آریاییها به ایران و سکونت آنها در مناطق ایران که رستم جزء اصلی انشان یا انزان بوده‌است. اهمیت رستم در این زمان همین بس که تا همین اواخر مورخان تل اسپید را پایتخت انشان می‌نامیدند، در دوره ایلام عصر طلایی آن را پادشاهانی بوجود آورده‌اند که از حوالی فهلیان برخاسته بودند. ورزیده‌ترین و سلحشورترین مردم ایلام در همین منطقه زندگی می‌کردند. هنگام مهاجرت آریاییها به ایران، پارسه در امتداد کوه‌های زاگرس به فارس آمده و آنرا به نام خود «پارسه» نامیدند. گروهی از قبایل پارس از جمله آنها قبیله «مردها» در منطقه رستم سکونت گزیدند.

آقای گریشمن (girishmsn) آثار داودور (davdivar) مادر دختر در حسین‌آباد رستم را قبر پادشاهان اولیه سلسله هخامنشی می‌داند. به تحقیق مشخص است که طایفه مردها از جمله دامداران پارسی بوده که در ممسنی و رستم فعلی سکونت داشته‌اند. مورخ یونانی کت پاس کورش بزرگ را پسر چوپانی از قبیله مردها می‌داند بدین ترتیب ایشان معتقدند که کورش نسبتی به هخامنش و قبیله او نداشته‌است.

در جنگ هخامنش با اسکندر مقدونی در زمان داریوش سوم زبده‌ترین سربازان ایران را قبیله مردها تشکیل می‌دادند و هنگامی که داریوش سوم شکست خورد مردم شهرستان رستم و ممسنی به رهبری آریوبرزن در، دربند پارس «پشتکوه رستم» به مقاومت دست زده و تا همگی کشته نشدند لشکر اسکندر نتوانست به درون پارس وارد شوند. در دوره ساسانیان رستم و ممسنی بازار مهم مناطق دیگر بوده‌است.

در زمانی که سپاهیان مسلمان به ایران آمد به جرأت می‌توان گفت که خونین‌ترین مقاومتها و نبرد مسلمانان با ایرانیان در زمان حسن قاضی ممسنی «توز» به وقوع پیوسته‌است. مورخان نوشته‌اند که دفاع از ایران در توز به وسیله کرت‌ها (عشایر) صورت می‌گرفت که گروه، گروه از کوه‌ها برای دفاع سرازیر شده و به دفاع می‌پرداختند.

مردم رستم مثل سایر مردم ایران به دین اسلام گرایش پیدا کردند و مذهب آنها تشیع بوده‌است. سالها پس از اسلام به دلیل سکونت قومی به نام شولها در رستم و تمام ممسنی این منطقه شولستان نام گرفت.

در دوره اتابکان، شولستان مورد حمایت اتابکان فارس بوده و از آن به بعد ممسنی و از جمله رستم تابع فارس شده و با دیگر مناطق لر نشین پیوندی نداشته‌است و در اواخر دوره صفویه و اوایل دوره افشار نام شولستان منسوخ بوده و ممسنی جای شولستان را گرفته‌است.

(نام رستم به ۸۰۰سال در تاریخ بدین نام شناخته شده‌است. رستم یادآور پهلوانان ایران و سنبل ملی و جوانمردی منطقه خواهد بود)

در دوره صفویه که محمود افغان که محمود افغان به ایران لشکر کشید و شهر اصفهان را به محاصره درآورد، مردم ممسنی و به تبعه آن مردم رستم جان بر کف نهاده و لشکری به سوی اصفهان برای دفاع از کشور تدارک دیدند و اگر عدم کفایت شاه صفوی نبود آنها به همراه دیگر ایرانیان هجوم افغانها را در نطفه خفه می‌کردند و ویرانیهای بعد بوجود نمی‌آمد.

در زمان قاجار، چنان آوازه خان علی خان رستم بالا گرفت که حکومت را به وحشت انداخت به طوریکه فتحعلی شاه قاجار خود برای سرکوبی اهالی رستم تهران را ترک گفت و در اصفهان اجل مهلتش نداد و درگذشت. در قدمت این شهرستان همین بس که در برگیرندهٔ غار بوف یکی از کهن‌ترین زیستگاه‌های انسان نخستین است. این غار که در تنگه یقه سنگر که پیوند دهندهٔ دو دشت رستم یک و دو است، واقع شده دارای قدمتی بیش از ۴۱ هزار سال است. کاوش در این غار در سال ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ منجر به یافت دست افزارهای سنگی مبتنی بر ساخت ریز تیغه مربوط به نخستین انسان‌های مدرن پس از خروج از آفریقا گردید. شهرستان رستم نه تنها یکی از قدیمی‌ترین مناطق باستانی فارس، بلکه یکی از کهن‌ترین منطقه باستانی ایران و بین‌النهرین به شمار می‌رود. بقایای اجساد آثار کشف شده در تپه تل بندو و برابر کاوشهای صورت گرفته توسط باستان شناسان آثار زندگی در این شهرستان به ۷۵۰۰ سال پیش برمی‌گردد. تمدنهای پیش از تاریخ این شهرستان مربوط به هزاره پنجم تا هشتم پیش از میلاد و عصر نو سنگی و همچنین تمدنهای تاریخی میلادی آن به هزاره سوم پیش از میلاد و تمدنهای اسلامی آن مربوط به قرون آغازین اسلامی برآورد می‌گردد. یک هزاره پیش از ورود آریائیها به فلات ایران تمدنهای نیکویی در اقصی نقاط شهرستان رستم پابرجا بودند که می‌توان به نقش برجسته کورنگون، سه تلان ایلامی در ۴۴۰۰ سال پیش اشاره کرد. در نوشتار لوحه‌های گلی خزانه تخت جمشید، چندین شهر باستانی در منطقه رستم یاد شده که دو تای آن به نامهای هوهنوری و یونانی در این لوحه‌های خطوط ایلامی ذکر گردیده‌است که محل فعلی آنان در چهار بازار تل اسپید، دهنو و منصورآباد تعیین شده‌است. بیش از ۵۰ کیلومتر جاده سنگ‌فرشی روزگار هخامنشی، اشکانی و ساسانی از قلب این شهرستان می‌گذشت و یکی از دربندهای مهم پرشیا، پارس محسوب می‌گردید. شهرستان رستم در ازمنه قدیم یکی از مناطق سوق الجیشی و استراتژیکی فارس به شمار می‌رفته که می‌توان از لشکرکشی اسکندر مقدونی، کراسوس سردار رومی، والرین امپراتور روم را در آن نام برد.

طایفه رستم در حال حاضر در سرزمینی ساکن است که شهرستانی به همین نام است. گفته‌اند کی خسرو پس از کناره گیری از پادشاهی و هنگامی که برای گوشه نشینی به کوه دنا می‌رفت، در ممسنی فعلی توقف کرد و به پاس خدمات رستم به ایران این منطقه را به او هدیه کرد و گفت: دشتی پراز زر را به تو می‌سپارم. (همتی، ۱۳۸۸) در قلمرو جغرافیایی رستم تیره‌های بهمیاری (بهمنیاری-بابامیدان)، منگزوری (منگودرزی)، شوسینی (شاه حسینی)، ضامنی، دشتی، غلویی، عوداللهی (عبداللهی)، مصیری، بختیاری، چوگی، ده تینی، ارجی، نظری، پرینی، مراسخونی، نوگکی، مرزونی، گیوه کش، روسی، پهناکله‌ای، شاه بهرامی، تیرتاجی، سادات عنا، سادات شاه قاسم، سادات شاهزاده میراحمد (امان‌اللهی uبهاروند، ۱۳۷۱)، تیره سادات فخر، سادات مختاری قرار دارد. بر اساس نوشته محققین کلانتران این طایفه بدین شرح بوده است. کاگرجی، خان علی خان، کمال خان، علی قلی خان، خان علی خان، الله قلی خان کوچک، جعفرقلی خان، امام قلی خان، حسین قلی خان (فسایی، ج اول، ۳۰۴)

ویژگیهای شهرستان[ویرایش]

وجود رودخانه معروف فهلیان، رودخانه تنگ شیو [(نوگک)] و نقش برجسته کورانگون وجود رودخانه سراب سیاه که این رودخانه دائمی و چهار فصل می‌باشد و پرآب‌ترین رود شهرستان می‌باشد وجود کوه زیبای زراورد که بخش اعظم این کوه در شهرستان رستم واقع شده است.

طبیعت و جاذبه‌های گردشگری طبیعی شهرستان[ویرایش]

چشمه انجیری[ویرایش]

چشمه سارهای مراسخون این مکان تفرجگاهی دارای چشمه سارهای جوشنده و محل خوبی برای استراحت و تفریح گردشگران و مسافران می‌باشد. چشم‌انداز این منطقه رودخانه کوه و آثار تاریخی می‌باشد. این محل تفرجگاهی به فاصله ۴۰ کیلومتری شمال غربی شهر مصیری نزدیک به روستای مراسخون سفلی قرار دارد.

سراب سیاه منصورآباد[ویرایش]

این جاذبه طبیعی در حدود ۲۸ کیلومتری شمال غربی مصیری و در کنار روستای سراب سیاه منصورآباد رستم واقع شده‌است چشم‌انداز این مکان تفرجگاهی چشمه سارهای جوشنده قابل قایق‌رانی و سرگرمی آن شنا و ماهی‌گیری و زیارت امامزاده سید نورالدین و دیدار آثار تاریخی می‌باشد.

پتکون زیردو[ویرایش]

جاذبه پتکون در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهر مصیری و در شرق روستای برافتاب و شمال روستای زیردو قرار دارد چشم‌انداز این مکان چشمه سارهای جوشنده، کوه، صحرای سرسبز، و آثار تاریخی می‌باشد.

دلی زوال و دشتک[ویرایش]

این دو نقطه از شهرستان رستم دارای جاذبه گردشگری و تفرجگاهی می‌باشد و در ۵ کیلومتری شمال بابامیدان واقع است. مردم دشتک ودلی زوال تابستان خود را درمناطق بویراحمد سرگچینه وتنگاری به سرمی برند. دلی زوال خود شامل چندین روستای؛ سرسیل زوال، لیروی، زوال خدابخشی ودره موردی است که مردم این چند روستا باهم پیوند فامیلی دارند.

سرچشمه گجستان[ویرایش]

نمایی از سرچشمه گچستان در شهرستان رستم

این جاذبه طبیعی در حدود ۵۰ کیلومتری شمال غربی شهر مصیری قرار دارد. دارای چشمه سارها و جنگلهای طبیعی و آثار تاریخی چشم‌انداز این نقطه پر مصفا می‌باشد.

آبشار پای تف[ویرایش]

یکی از جاذبه‌های طبیعی شهرستان رستم به شمار می‌رود و در حدود ۴۵ کیلومتری شمال غربی شهر مصیری نزدیک به روستای سالاریروستای برافتاب واقع شده‌است. جنگل، کوه، باغات انار و خانه‌های مسکونی سنتی منظرگاه این نقطه پر مصفا می‌باشد.

پیشینه تاریخی[ویرایش]

این شهرستان یکی از شهرستان‌های کهن استان فارس می‌باشد که دارای بیش از ۱۲۰ اثر باستانی می‌باشد. آثار شهرستان به سه بخش پیش از تاریخ (قبل از۵۵۰۰) تاریخی بعداز ۵۵۰۰ سال و اسلامی از ۱۴۳۰ سال به بعد تقسیم می‌شود. ۵۸ اثر این شهرستان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است. تمدن‌های بیش از تاریخ این شهرستان مربوط به عصر نوسنگی هزاره‌های پنجم تا هشتم پیش از میلاد می‌باشد قبل از ورود آریاییها به فلات ایران تمدنهای دیگر نیز در اقضی نقاط شهرستان رستم پابرجا بودند که می‌توان به تمدن بزرگ و با شکوه ایلام باستان اشاره کرد که آثار این تمدن در شهرستان رستم عبارتند از: نقش برجسته ایلامی گورنگون

شهر ایلامی چهار بازار می‌باشد از لوح نوشته‌های خزانهٔ تخت چمشید از چندین شهر باستانی در منطقه رستم یاد شده‌است که از جمله از شهرهای هوهنوری و یوناری می‌توان نام برد. جاده سنگ‌فرشی روزگار هخامنشی و ساسانی در این شهرستان به چشم می‌خورد؛ و یکی از در بندهای پرشیا پارس محسوب می‌گردید این شهرستان یکی از مناطق سوق الجیشی و استراتژیکی فارس به شمار می‌رود که می‌توان از لشکر کشی اسکندر مقدونی کراسوس سردار رومی والرین امپراتور روم نام برد.

بناهای تاریخی[ویرایش]

گویش[ویرایش]

مردم شهرستان رستم از نظر قومیت لر می‌باشند که به زبان لری سخن می‌گویند. زبان لری رستم با دیگر زبانهای لری مثل لرستانی، بختیاری وحتی بویر احمدی تفاوت دارد. به طوری که برای مردم فارسی زبان بسیار قابل فهم است می‌توان گفت هر چه از غرب به شرق مناطق لر نشینی پیش رویم زبان به فارسی نزدیک تر می‌گردد.

مردم رستم خود به تیره‌های کوچکتر از طایفه تقسیم می‌شوند که اهم آنها عبارتند از: ۱. تیرتاجی‌های کوپان ۲. سهرونی‌های بویراحمدی (دهنو روستای جهادآباد) ۳. عبدالهی (ورودی شهرستان و از اقوام کهن شهرستان) ۴. شاسنی (از بعد از عبدالهی تا گوراب) ۵. بهمنیاری (اطراف بابامیدان/بهمنیاری با مرکزیت بابامیدان حد و مرز آن زمانی از دولت‌آباد رستم کنار رودخانه فهلیان تا سرگچینه و تنگاری بویراحمد بوده است) ۶. منگودرزی ۷. زیردویی ۸. دهنوئیها ۹. ارجی (منصورآباد علیاء) ۱۰. حسین‌آبادی. ۱۱پرینی. ۱۲. جلیل. ۱۳. ده تینیها. ۱۴. میدجانیها. ۱۵. دشتیها.

منابع[ویرایش]

  1. یوسفی، جلال- دانش بومی استفاده از بلوط در شهرستان ممسنی- پایان‌نامه دوره کارشناسی ارشد مدیریت توسعه روستایی، گروه توسعه روستایی دانشگاه تهران 1383