کیارسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

کیارْسی طایفه‌ای از ایل بختیاری است که بر پایه نمودار سازمانی طوایف بختیاری، از باب بختیاروند و از شاخهٔ هفت‌لنگ می‌باشد. سردسیر کیارسی‌ها در استان چهارمحال و بختیاری، در بازفت و گرمسیر آنها در استان خوزستان، در شهرستان اندیکا، واقع در شمال مسجدسلیمان است. اکثریت مرد این طایفه، بدن‌های تنومندی دارند.[۱]

طایفه کیارسی از ۳ زیرتیرهٔ اصلی تشکیل می‌شود، که عبارتند از: نورالدین‌وند، حاجی‌وند و درویش‌وند. این زیرتیره‌ها هر یک به چندین تش، هر تش به چندین اولاد و هر اولاد نیز به‌نوبه خود از خانوارهای متعددی تشکیل شده‌است. گرمسیر کیارسی تا یک و نیم سده پیش در منطقه کیارس، که در نزدیکی شهرستان لالی قرار داشت، مستقر بود. کیارسی‌ها خود را از فرزندان مردی به نام کیارس میدانند، این طایفه از معدود طوایفی بودند که از خود میرزا (نویسنده) داشتند، همچنین بهترین نوع لباس مردان ایل بختیاری که چوقا نام دارد به دست زنان این طایفه بافته میشود که به چوقا کیارسی بف شهره است، کیارسی ها از خوانین بختیاری بودند که به رعیت دختر نمیدادند،طایفه کیارسی امروزه، در مقایسه با سایر طوایف بختیاری، از جمعیت کمتری برخوردار است، ولی در ساختار این ایل، از طوایف قدیمی بشمار می‌آید.[۲][۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. بیژن شاه‌مرادی. «کیارسی، طایفه‌ای از بختیاری». ماهنامه چیستا، شماره ۳۸ صفحه ۶۲۹، ۲فروردین۱۳۶۶. 
  2. «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا. 
  3. «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014. 
  4. «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴. 
  • حسین ابراهیمی ناغانی. «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ، ۲ اسفند ۱۳۸۸. 
  • عیدیوندی، حافظ. مروری بر تاریخ ایران از سپیده دم تاریخ و نگرشی بر ایل بختیاری. قم: نسیم حیات، ۱۳۸۳.
  • گارثویت، «تاریخ سیاسی و اجتماعی بختیاری»، ترجمه: مهراب امیری، تهران، انتشارات بهمن، ۱۳۷۳.