قالی‌شویان مشهد اردهال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از قالی‌شویان)
پرش به: ناوبری، جستجو
قالی‌شویان مشهد اردهال (فین کاشان)
لوگوی یونسکو میراث فرهنگی و معنوی بشر
Qalishouyan ritual in Kashan.jpg
مراسم قالی‌شویان مشهد اردهال (فین کاشان)
جزئیات
منطقه آسیا-اقیانوسیه
منطقه ایران
منطقه اصفهان
منطقه کاشان
منطقه فین
اطلاعات یونسکو
کد ۰۰۵۸۰
تاریخ ثبت ۲۰۱۲

آیین سنتی و مذهبی قالی شویان فین کاشان و روستای خاوه اردهال که همه ساله در دومین جمعه مهرماه در مشهد اردهال در ۴۲ کیلومتری غربکاشان برگزار می‌شود تنها آیین مذهبی اسلامی است که به تقویم خورشیدی برپا می‌شود.[۱] در این مراسم شرکت‌کنندگان که از فین برای برگزاری این مراسم آمده‌اند در حالی که چوب‌هایی به دست دارند، قالی را به نماد شستن خون علی بن محمد باقر در چشمه می‌شویند. این مراسم در فهرست میراث معنوی کشور ثبت شده و در دسامبر ۲۰۱۲ در فهرست میراث فرهنگی و معنوی یونسکو نیز به ثبت رسید.[۲] برخی از محققان و نویسندگان سابقه آیین قالی‌شویان را در جشن مهرگان و آیین‌های کهن ایرانی ریشه‌یابی می‌کنند.[۳][۴]

آیین قالیشویان فین کاشان و خاوه اردهال[ویرایش]

Imamzadeh Soltanali Mausoleum.JPG

سنت قالی شویان توسط اهالی فین و خاوه اردهال همه ساله در دومین جمعه مهرماه (نزدیکترین جمعه به ۱۱ مهرماه که سالروز کشته‌شدن سلطانعلی بن محمدباقر است) برگزار می‌گردد. در روز برگزاری مراسم اهالی روستای خاوه اردهال یکی از قالی‌های درون بنای امامزاده را به صورت لوله شده (به عنوان قالی‌ای که به هنگام شهادت در تابوت او بوده و پیکر امامزاده را در آن پیچیده بوده‌اند)، بر دوش جوانان قرار داده و بعد از برگزاری مراسم نوحه خوانی و عزاداری درون امامزاده، آن راتحویل اهالی فین می‌دهند و آنان قالی را به سوی چشمه‌ای که در حدود چند صد متری شرق بنا واقع است، می‌برند.
به دنبال این دسته، گروهی دیگر که هر یک چوبدستی بلندی را بر دست دارند، حرکت می‌کنند و با تکان دادن چوبدستی در هوا به نبردی نمادین با قاتل امامزاده می‌پردازند. قالی بر کنار چشمه به زمین می‌آید و آب چشمه را به نشانه غسل دادن امامزاده بر آن می‌افشانند و آنگاه دوباره آن را با شور و هیجان به سوی بنا بازمی‌گردانند. پیش از ورود قالی به آرامگاه، چوب بدستان با دویدن و تکان دادن چوب‌ها و فریاد و شعارهای مهیج، نبرد با قاتل امامزاده را دنبال می‌کنند. رسیدن حاملان قالی به درگاه ورودی امامزاده و سپردن آن به اهالی روستای خاوه اردهال که می‌بایست آنرا به درون ببرند، همراه با تشریفات خاصی است.

در کتابهای متعددی مانند امامزادگان معتبر، زندگانی سلطان بن علی و هلال بن علی نوشته آیت الله امامت، تاریخ کاشان نوشته عبدالرحیم کلانتر ضرابی و غیره به این مراسم اشاره شده‌است. با وجود قدمت این مراسم، برای بسیاری این آیین هنوز ناشناخته مانده است. قرار گرفتن بارگاه او در یک مسیر فرعی که مرکزیت شهری ندارد و همچنین عدم ارایه آثار علمی و تحقیقی مستند در این باره از دلایل ناشناخته ماندن سلطانعلی و مراسم قالی شویان است.[نیازمند منبع]

شرکت کنندگان و نحوه اجرای مراسم[ویرایش]

مراسم سنتی مذهبی قالیشویان فین

خبرگزاری ایرنا در سال ۱۳۸۴ تعداد شرکت‌کنندگان در مراسم را ۲۰۰ هزار نفر برمی‌شمارد. نحوه اجرای مراسم بدین صورت است که کلیه اهالی فین، هرکدام چوبی به دست دارند و در صحن اصلی و مرکزی بنام صحن صفا اجتماع می‌کنند و عده‌ای هم در صحن شاهزاده حسین با آداب خاصی به چوب به دستان صحن صفا می‌پیوندند و پس از روضه خوانی و سینه زنی و سخنرانی متولیان امامزاده، نمایندگان روستای خاوه اردهال قالی مقدس را به معتمدین و اهالی فین تحویل می‌دهند. کسانی که قالی را تحویل می‌گیرند، آن را از ایوان صفا به داخل صحن صفا می‌آورند و چوب دستی هایشان را در هوا تکان می‌دهند و حسین حسین گویان، قالی مقدس را در یک مسیر مشخص به سوی نهر آب شاهزاده حسین می‌برند و آن را شست و شو می‌دهند. پس از شست و شوی قالی مقدس، اهالی فین، آن را از مسیر دیگری به داخل صحن فینی‌ها آورده، با تشریفات خاصی مجدداً تحویل اهالی خاوه می‌دهند و پس از چندین بار دور زدن در اطراف صحن و سینه زنی و گفتن حسین حسین در صحن فینی‌ها، مراسم تا سال بعد خاتمه می‌پذیرد.
شست وشوی قالی فقط به وسیله اهالی چوب به دست فین و با اجتماع مردم و زوّار در کنار نهر آب تاریخی باریکرسف، در دومین جمعه مهرماه، حوالی ظهر انجام می‌شود. انجام این مراسم با تقویم مخصوص، به خاطر آن است که مراسم قالی شویان با اینکه مراسمی مذهبی است، در حقیقت رگه‌هایی از چندین آیین ملی را با خود همراه دارد.

ریشه‌های تاریخی و اسطوره‌ای[ویرایش]

بهرام بیضایی دربارهٔ آیین قالی‌شویان معتقد است که با توجه به برگزاری این مراسم در مهرگان به مدت یک هفته می‌توان نتیجه گرفت که این آیین بازمانده‌آیین نمایشی محلّی و بومی با مضمون داستان سیاوش است که طبعتا این آیین پس از اسلام تغییر شکل داده و شکل دیگری به خود گرفته است.[۵] برخی نیز معتقدند این آیین یادمانی از آیین‌های ستایش و نیایش تشتر و طلب باران بوده؛ به همین شگل گمان می‌رود که بنای امامزاده نیز در اصل یکی از نیایشگاه‌های باستانی تشتر در ایران بوده است.[۶]

در آثار دیگران[ویرایش]

  • جلال آل احمد در کتاب ارزیابی شتاب زده در مقاله «مهرگان در مشهد اردهال» مراسم را آن گونه خود از نزدیک شاهد بوده است تعریف می‌کند.[۷]
  • علی حاتمی در فیلم طوقی (۱۳۴۹) به مراسم قالی شویان اشاره می‌کند که البته در آن زمان زیر تیغ سانسور قرار می‌گیرد و حتی کلمه مشهد اردهال از دیالوگ بازیگران حذف می‌شود.
  • فیلم مستند «مشهد قالی» ساخته ناصر تقوایی، ۱۳۵۰.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «الزامات میزبانی از مهمانان یک آئین جهانی/ چوب به دست‌های اردهال». Mehr News Agency. ۲۰۱۶-۰۹-۲۷. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  2. «مراسم قالیشویی مشهد اردهال در یونسکو به ثبت رسید - خبرها - 6 فروردین 2012». DW.COM. ۲۰۱۲-۱۲-۰۶. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  3. «آیین "قالیشویان مشهد اردهال" در کاشان». موزه مجازی میراث معنوی ایران. ۲۰۱۲-۱۰-۲۱. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  4. مزداپور، کتایون. «مار جادو و زیبایی پروانه». فرهنگ مردم، ش. ۲۷ (۱۳۸۷): ۲۰۴–۲۲۰. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  5. بیضایی، بهرام و حمید امجد. «سیاوش خوانی: از جهان پاکان در پی اصل گم شده». سیمیا، ش. ۲ (۱۳۸۶): ۱۳۶–۱۶۳. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  6. Ghiasabadi، Reza Moradi. «پژوهش‌های ایرانی - آیین قالی‌شویان در اردهال کاشان، بازماندی کهن از جشن تیرگان». پژوهش‌های ایرانی/ نوشته‌های رضا مرادی غیاث آبادی در زمینه اختر باستان‌شناسی، انسان‌گرایی و فرهنگ ایران. ۲۰۰۶-۱۰-۰۸. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۰-۱۱. 
  7. آل احمد، جلال. ارزیابی شتاب‌زده. چاپ پنجم. فردوس، ۱۳۴۳. ۱۹۷. 

پیوند به بیرون[ویرایش]