آندیا
| آندیا | |
|---|---|
دژ مادی کیشاسو
|
|
| نام | آندیا |
| کشور |  ایران |
| استان | گیلان، آذربایجان شرقی، زنجان |
| اطلاعات اثر | |
| نام محلی | اندیا |
| نامهای قدیمی | آندیان |
| نوع بنا | ناحیه، کشور |
| دیرینگی | آغاز هزاره یکم پ. م. |
| بانی اثر | قبایل شمال ایران |
آندیا (Andia) یکی دیگر از تمدن‌های عالی آغاز هزارهٔ اول پیش از میلاد در حاشیهٔ رود قزل اوزن بود؛ بررسی جزئیات جغرافیا و تاریخ این بخش تمدنی از ایران می‌تواند در شناخت سایر اقوام و قبایل ایرانی مفید باشد. قسمت بزرگی از رود قزل اوزن در اراضی استان‌های گیلان و زنجان جاری است و همانطورکه مشخص است بر کرانه‌های رود مزبور از قدیم‌الایام انسان‌هایی می‌زیستند. اکنون محوطه‌های باستانی بسیار مهمی در این مناطق کشف شده است.
محتویات
نفوذ به آندیا[ویرایش]
در سال‌های -۷۱۵ تا ۷۱۳ پ. م. - سارگون دوم در پیشروی بسوی مشرق و بعد از اسارت دیاکو رهبر قبایل اتحادیه قبایل ماد تهاجم بسوی بخش سفلای قزل اوزن پیشروی را ادامه داد و وارد آندیا شد[۱]. این محل متصرفهٔ شخصی بود بنام تلوسینا که دست کم از سال - ۷۱۹ پ. م. - متحد روسای یکم شمرده می‌شد. در آن زمان تلوسینا[۲] به یاری بگداتو فرمانفرمای اوئیش دیش و متاتی فرمانفرمای زیکرتو علیه آزا پسر ایران‌زو حاکم جدید ماننا مبارزه می‌کرد.
آشوریان از این ناحیه ۴۲۰۰ تن اسیر و تعداد زیادی دام بدست آوردند. از نامهای خطاب به سارگون دوم که در آن از رسیدن اسبان و قاطران از طرف شاهزادهٔ آندیا که به همراه سفیر ماننا وارد شده سخن رفته است.[۳]. سارگون دوم به منظور تسجیل برتری خویش بر سرزمین شرقی، در ایزیرت تختگاه ماننا تصویر خود را بر سنگ منقور کرد.
اسناد میخی[ویرایش]
منابع آشوری نیز از شاهکان و نقاط مسکونی اندیا، زیکرتو، گیزیل بوندا و مادای تحت عنوان اتحادیه قبایل ماد و سلف پادشاهی بزرگ ماد را نام می‌برند، با توجه به اینکه وجود قلاع نشانهٔ حاکم نشین شدن منطقه‌ای بود آشوریان در جنوب نواحی فوق از دژهای سیبار در زنجان، خارخار در بین همدان و زنجان و آرازیاش[۴] را در نقطهٔ شرقی‌تر در دامنه‌های البرز را نام می‌برند.
نائیری[ویرایش]
آشوریان در سال -۸۰۲ پ. م. - مدعی فرمانروایی بر الی پی، خارخار، آرازیاش، مسو و کشور مادی‌ها و سراسر گیزیل بوندا و ماننا و پارسوآ و آلابریا در قسمت علیای زاب کوچک و آبدادان تا آندیا و دریای کاسپی بودند. همهٔ این سرزمین‌ها در لوح نبشتهٔ شامشی آداد پنجم تحت عنوان نائیری نام‌گذاری شده‌اند.
تمدن مارلیک[ویرایش]
تپه‌های مارلیک در ۱۴ کیلومتری شهرستان رودبار و تپه‌های املش، کلاردشت و عمارلو از جمله مناطق تاریخی هستند که اشیاء نفیس و زینتی از طلا و نقره در آنها یافت شده که تعلق آنها به اقوام و قبایل ایرانی و آریایی مکشوف نیست[۵]. در این نواحی بخش طارون اهمیت بسیار زیادی داشته و در دوران میانه اسلام به هندوستان ایران معروف بود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ می‌سیاندا، در کتبهٔ رسمی چنین است. همچنین ناحیه مسو یا مسی در ماننا
- ↑ برای نام تلوسینا (Telusina) اشتقاق هوری پیشنهاد شده است.ییی
- ↑ اومستد این نامه را مربوط به آشور باناپال می‌داند
- ↑ احتمالاً ری نزدیک تهران
- ↑ گنجینه‌های مشابهی خارج از حدود قزل اوزن در تپهٔ زیویه در کردستان و تپه حسنلو در آذربایجان و غار کلماکره در استان لرستان یافت شده که به درست یا غلط به قوم آریا منتسب می‌شود.
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ مادها موجود است. |
منابع[ویرایش]
- ای. م. دیاکونوف. تاریخ ماد. ISBN 964-445-106-6
- محمدپناه بهنام. کهن دیار. ISBN 964-8249-34-2
پیوند به بیرون[ویرایش]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ماد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
