ویسپرد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ویسپِرَد یا وِسپِرَد یکی از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستایی است.

ریشه واژه[ویرایش]

واژه ویسپِرَد واژه‌ای ترکیبی است و از دو واژه اوستاییِ ویسپِ (ویسپِه) و رَتو ساخته شده و معنای آن همه ردان یا همه سران است[۱].

محتوای ویسپرد[ویرایش]

ویسپرد درباره آیینِ شش گهنبار و نمازهای وابسته به آن است و دارای ۲۳ کرده (بخش) و ۴۰۰۰ واژه است[۲]. در متنِ وسپرد از ایزدان، جهانِ مینوی و آسمان و هرچه در آنست و زمین با هرچه بر اوست یاد گردیده و ستایش شده‌است. در ویسپرد، همه جشنهای دینی مزدیسنا و هنگام‌های ستایش و نماز از بامداد و نیمروز و شب و نمازهای افزوده برشمرده شده و هر آنچه با ستایش و نیایش‌های دینی مزدیسنا پیوستگی دارد همچون هوم و بَرسم، زُور و مَیزَد و بوی ستوده شده و خشنودیِ رد یا بزرگ مینویِ هریک از آنها خواسته شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. اوستا، جلیل دوستخواه، از گزارش استاد ابراهیم پورداوود، چاپ پنجم، مروارید، ۱۳۶۴، برگِ ۳۲۵ بندِ دوم
  2. دیدی نو از دیدی کهن، دکتر فرهنگ مهر، ویرایش ۲، تهران، جامی، ۱۳۷۴؛ برگِ ۱۳۴