لرستان فیلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

لرستان فیلی به مناطق محل سکونت طوایف فیلی گفته می‌شود. علت نام‌گذاری این منطقه به نام فیلی حکمرانی والیان فیلی است. لرستان فیلی به دو قسمت پیشکوه و پشتکوه تقسیم می‌شد و محل سکونت طوایف لر بوده است. لرها و لک هم در پیشکوه و هم در پشتکوه سکونت داشته‌اند.[۱]

جغرافیای لرستان فیلی[ویرایش]

محل سکونت لرهای فیلی ناحیه‌ای واقع بین کوه چهل نابالغان و دره گاماسیاب و دره سیمره و آبدیز می‌باشد. طوایف لر فیلی عبارتند از: کاکاوند، و کولی وند، و در دشت خاوه حسن وند، بیرانوند و آلوند و سگوند و در دشت الشتر و در اطراف خرم‌آباد، که بین یافته کوه و دره سیمره سکنی دارند.[۲]

تاریخچه[ویرایش]

نوشتار اصلی: تاریخ لرستان

لرستان به معنی سکونتگاه مردم لر[۳] واژه‌ای است که به سرزمین‌های لرنشین اطلاق می‌گردد و به معنای گستره جغرافیایی است که مردم لر در آن سکونت دارند. با این توضیح می‌توان حدود لرستان را از دشت‌های غرب خانقین و مندلی در عراق تا دشت ارژن در استان فارس در ایران و از شمال از استان همدان، تا سواحل خلیج فارس به صورت حدودی تعیین کرد.[۴] گستره نام لرستان پیش از حکومت صفویان، سکونتگاه لرهای بختیاری، لرهای کهگیلویه و لرهای بویراحمدی را هم شامل می‌شد. اما پس از حکومت صفویان سکونتگاه لرهای بختیاری را منطقه بختیاری نام‌گذاری کردند و جغرافیای نام لرستان به حدود استان لرستان و ایلام کنونی محدود شد.[۳] این منطقه نیز در حکومت قاجاریان به دو بخش پشتکوه و پیشکوه تقسیم شد.[۳] امروزه لرستان نام یکی از استان‌های غربی ایران است. در نمودار زیر تقسیمات لرستان از ۳۰۰ هجری قمری تاکنون آورده شده است.[۵]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لرستان
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لر کوچک
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لر بزرگ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
لرستان فیلی
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
پیشکوه
 
 
پشتکوه
 
 
 
بختیاری
 
 
 
 
کوه کیلویه
 
 
 
شولستان
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
استان لرستان
 
 
استان ایلام
 
 
 
چهارمحال و بختیاری
 
 
 
 
کهگیلویه و بویراحمد
 
 
 
شهرستان ممسنی
 
 
 
 
 
 
 
 
 


گویش[ویرایش]

گویش مردمان لرستان فیلی بیشتر لری، لکی و ایلامی است. علاوه بر ایران قسمتی از لرهای فیلی در عراق و در استانهای میسان، واسط و دیاله ساکن هستند. شهرهای خانقین، مندلی و بدره بزرگترین شهرهای لرستان فیلی در عراق هستند. این دسته از لرها پس از تعیین مرز در دوره صفویه مابین ایران و عثمانی آن سوی مرز ایران قرار گرفتند.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ مراد مرادی مقدم. «تاریخ سیاسی و اجتماعی پشتکوه در دوران والیان فیلی»(فارسی)‎. پایگاه مجلات تخصصی نور، ۲۸ آذر ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲۸ آذر ۱۳۹۱. بازبینی‌شده در ۲۸ آذر ۱۳۹۱. 
  2. لغت نامه دهخدا. دانشگاه تهران، ۱۳۷۷.  ج. ۱۳ ص. ۴–۱۹۶۶۳
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ پشتدار، علی‌محمد. لرها و لرستان از دیدگاه ولادیمیر مینورسکی. ج. ۷. علوم انسانی «ایران شناخت»، ۱۳۷۶. ۱۶۰ تا ۱۸۳. بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۴. 
  4. «LORI LANGUAGE ii. Sociolinguistic Status of Lori»(انگلیسی)‎. Iranica. بازبینی‌شده در ۶ اوت ۲۰۱۴. 
  5. امان‌اللهی بهاروند، سکندر. قوم لر. آگه، ۱۳۹۱. ۷۷. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۳۲۹۱۳۵۸.