لهجه دامغانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
نقشه پراکندگی گویش ها و لهجه های ایرانی

لهجه دامغانیها از لهجه‌های زبان فارسی است که در منطقه دامغان در استان سمنان رایج است.این لهجه با زبان‌های رایج در استان مانند سمنانی و سنگسری متفاوتاست.[۱]

ویژگی‌ها[ویرایش]

این لهجه که در دامغان رایج است ضمه‌گرا بوده و فتحه‌ها را معمولا به ضمه تبدیل می‌کند. صرف افعال نیز فارسی است با این تفاوت که تفاوت‌های در آوا وجود دارد.

بخورم--> boxorom

بخورید--> boxorin

بخورند--> boxoran

یعنی چی--> yanichi

در لهجه دامغانی با اضافه کردن آوای ū به انتهای اسامی و کلمات آن‌ها را کوچک می‌نمایند.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منبع[ویرایش]

دیو داماغ، یعنی چی؟ چچچرررره... اثر سید فرید میر جلالو

پیوند به بیرون[ویرایش]

داستان فرید کچل به لهجه دامغانی