لهجه کازرونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
نقشه پراکندگی گویش ها و لهجه های ایرانی

لهجه کازرونی یکی از لهجه‌های زبان پارسی است .[۱] مردم کازرون در استان فارس به این لهجه صحبت می کنند .بدلیل مجاورت با مردمان با گویش لری شباهت اندکی با لری در آن یافت می شود .این گویش در استان بوشهر و مناطق اطراف کازرون نیز گویشورانی دارد.[۲] آهنگ سخن گفتن با لهجه شیرازی، تا حد زیادی شبیه به این لهجه می باشد.

تاریخچه[ویرایش]

تا پیش از سده هشتم و نهم هجری خورشیدی، در شهر کازرون زبان پهلوی رایج بوده که با گذشت زمان، زبان پارسی جای زبان قدیمی کازرون را می گیرد. [۳].از این زبان نوشته ها و گفته هایی در برخی از کتاب ها بجای مانده است.[۴]

کازرونی جدید کازرونی قدیم فارسی گفتاری معیار
ey baxte bad a piše mo pâšo mey mo be bad midi bahte bevad as teye men alest meγer kem febevâ bekami dârin.? .ای بخت بد از پیش من برخیز مگر مرا به باد خواهی داد
kâr penjâ sâleš i bid u ham didom. kâr-e penzâ sâl-eš em bu oyzemân di. .سرانجام کار پنجاه ساله‌اش این بود، آن نیز دیدم


جمله پرسشی[ویرایش]

جمله: برای چه چیزی؟ (برای چی؟)

کازرونی: سی چه؟


جمله: این چیه؟

کازرونی: ای چِنَن؟


واژه[ویرایش]

واژه: ببین

کازرونی:سِی کو


واژه: شاید

کازرونی: گاسَم


واژه: خاک انداز

کازرونی: کَمچِه


واژه: دیروز

کازرونی: دیگرو


واژه: عصر

کازرونی: پسین


واژه: پیدا

کازرونی: آلُیی


واژه: پرستو

کازرونی: پیرسوک


اصطلاح[ویرایش]

اصطلاح: تک و توک

کازرونی: تاک پریک


اصطلاح: در جایی کسی را وادار به ماندن کردن و خسته کردن

کازرونی: کُترُم


اصطلاح: بیخ گلو

کازرون: بُت خِر


جمله[ویرایش]

نوع بیان یک جمله عادی:

جمله: خودش آمد و به من گفت دوستت دارم.

کازرونی: خودش اومَ و ازُم گو دوست دارُم.


جمله: بابا این جوری نکن دیگه

کازرونی: عام(عمو) ایطو نَک نِه


جمله: به نظرم

کازرونی: بَنظَرُم


جمله اشاره‌ای[ویرایش]

نوع بیان یک جمله اشاره‌ای:

جمله: نانواییه کجاست؟ (یا نانواییها کجایند؟)

کازرونی: نونوُیی+کو کجانِ؟


نوع بیان یک جمله اشاره‌ای:

جمله: میگویم

میانه: میگُما

فعل[ویرایش]

نوع بیان فعل:

فعل: بود. هست. رفت

کازرونی : بی. هِسِّ. رَ


تخفیف زبانی[ویرایش]

جمله: آمد و به من داد و رفت.

کازرونی: اومَ دادُم و رَ.


نام آشنایان لهجه کازرونی[ویرایش]


منابع[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Ethnologue report for language code: pes
  2. :: استان بوشهر-وضعیت اقتصادی و اجتماعی استان ::
  3. Payne, J.R. (1987). Bernard Comrie. ed. The World's Major Languages. Oxford: Oxford University Press. pp. 514.
  4. Persian Academy