پیاز
| پیاز | |
|---|---|
 |
|
| طبقه‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| زیرفرمانرو: | گیاهان آوندی |
| Division: | گیاهان گلدار |
| رده: | تک‌لپه‌ای‌ها |
| زیررده: | سوسنیان |
| راسته: | مارچوبه‌ای‌ها |
| تیره: | نرگسیان |
| سرده: | سیر |
| نام علمی | |
| Allium cepa لینه |
|
پیاز (نام علمی: Allium cepa) گیاهی از سرده سیر در زیرتیره پیازیان از تیره نرگسیان است.
پیاز از قدیمی‌ترین سبزیها و صیفی‌جات خوراکی در دنیا و ایران است که خاستگاه آن در ایران و افغانستان ذکر کرده‌اند. این محصول سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می‌شده‌است و بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می‌کرده‌اند از پیاز به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کردند. پیاز به خانواده آلیاسه (Alliaceae) متعلق است و گیاهی است دو ساله با رشد بوته‌ای ضعیف، برگهای استوانه‌ای شکل توخالی که در سال اول با توجه به طول روز مورد نیاز خود تشکیل سوخ یا پیاز (Bulb) داده و در سال دوم با کشت سوخها و پس از ظهور ساقه (های) گل دهنده و چترها تولید بذر می‌نماید. مهم‌ترین فاکتورهای محیطی مؤثر در تشکیل سوخ درجه حرارت و طول روز است و بر این اساس رقمهای پیاز به سه گروه شامل ارقام روز بلند، روز متوسط و روز کوتاه تقسیم‌بندی می‌شوند. اهمیت این موضوع در تعیین زمان مناسب کاشت است به طور مثال برای کاشت ارقام روز بلند مانند پیاز قرمز قرمز ایلخچی به طور معمول فروردین ماه اقدام به کاشت می‌شود.
محتویات
طبقه‌بندی و ریشه‌شناسی[ویرایش]
گیاه پیاز (Allium cepa)، که با نام bulb onion[۱] یا پیاز معمولی،[۲]هم شناخته می‌شود رایج‌ترین گونه کشته شده گونه سیر است. این گیاه اولین بار به طور رسمی در سال ۱۷۵۳ توسط کارل لینه در کتاب گونه‌های گیاهان توصیف شد.[۳] تعدادی از مترادف‌هایی که در تاریخ طبقه‌بندی آمده است:
پیاز معمولاً کاشته می‌شود،[۶] ولی گونه‌های وحشی مرتبط در آسیای مرکزی وجود دارد. نزدیک‌ترین گونه‌های مرتبط A. vavilovii و A. asarense از ایران هستند.[۷] بهرحال زُهاری و هاپوف توضیح می‌دهند که «درمورد این که مجموعه‌های جمع‌آوری و تست‌شده گونه وحشی خالص هستند و یا محصولاتی گریخته شک وجود دارد.»[۸]
توصیف[ویرایش]
پیازی که به صورت وحشی در طبیعت بروید شناخته نشده است، ولی از حداقل ۷۰۰۰ سال پیش به طور انتخابی کاشته و پرورش داده شده است. آن گیاهی دو ساله است ولی معمولاً به صورت یک‌ساله کاشته می‌شود. انواع جدید معمولاً تا ارتفاع ۱۵ تا ۴۵ سانتیمتر رشد می‌کنند. برگها سبز مایل به زرد هستند و در یک ردیف باریک مسطح به شکل‌بادبزن و متناوب رشد می‌کنند. آنها گوشتی، توخالی و استوانه‌ای شکل و یک طرف مسطح هستند. در پهن‌ترین حالت‌شان یک‌چهارم از راهی که به سمت نوک ضخیم و مخروطی شکل می‌پیمایند هستند. ته هر برگ معمولاً غلاف سفیدی است که از پایه اصلی می‌روید. از زیر هر پایه اصلی دسته‌ای از ریشه‌های فیبری از فاصله کوتاهی از خاک گسترش می‌یابند. هنگامیکه پیاز بالغ می‌شود، ذخایر غذایی شروع به انباشته شدن در ته برگ و برجستگی پیاز می‌کنند.[۹]
در پاییز برگها از بین می‌روند و پوستهٔ بیرونی پیاز خشک و ترد می‌شود و به طور معمول در این زمان محصول برداشت می‌شود. اگر پیاز در طول زمستان در خاک بماند نقطه رویش در وسط پیاز در بهار شروع به رشد کرده و برگهای جدیدی درمی‌آورد و ساقهٔ دراز، ضخیم و توخالی توسعه می‌یابد که در نوک آن برگچه‌ای از گل‌آذین در حال توسعه محافظت می‌کند. گل‌آذین با گلهای سفید و شش‌تایی آرایش چتری را تشکیل می‌دهد. دانه‌ها سیاه براق و در برش عرضی مثلثی شکل هستند.[۹]
استفاده[ویرایش]
استفاده تاریخی[ویرایش]
عقیده بر این است که پیاز برای هزاران سال منبع غذایی بوده است. در زیست گاه‌های عصر برنز نشانه‌هایی از باقیماندهٔ پیاز در کنار با قیماندهٔ هسته خرما و انجیر پیدا شده‌است که به ۵٬۰۰۰ سال قبل از میلاد برمی‌گردد.[۱۰] بهر حال مشخص نیست که این‌ها پیازهای کاشته شده باشند.
مدرک باستانشناسی و ادبی مثل کتاب سفر اعداد ۱۱:۵ اظهار می‌کند که احتمالاً پیاز حدود ۲۰۰۰ سال پیش در مصر باستان همزمان با تره‌فرنگی و سیر کاشته شده‌است. احتمالاً کارگرانی که اهرام مصر را ساخته‌اند از تربچه و پیاز تغذیه می‌کرده‌اند.[۱۰]
پیاز به سادگی تکثیر، حمل و نقل و انبار می‌شود. مصری‌های باستان آن را پرستش می‌کردند، باور داشتند شکل کروی و حلقه‌های متحدالمرکز نماد زندگی جاودانی‌ست.[۱۱] براساس نشانه‌هایی که از پیاز در مقبرهٔ رامسس چهارم پیدا شده، پیاز حتی در تدفین مصری‌ها نیز استفاده می‌شده‌است.[۱۲]
در یونان باستان، ورزشکاران مقدار زیادی پیاز می‌خوردند؛ به‌این خاطر که باور داشتند تعادل خون را راحت‌تر می‌کند.[۱۱] به ماهیچه‌های گلادیاتورهای رومی نیز پیاز می‌مالیدند تا آنها را محکم کنند.[۱۳][۱۱][۱۴] در قرون وسطا در اروپا پیاز در کنار کلم و حبوبات یکی از سبزیجات اصلی خوراک مردم فقیر و غنی بود و چنان اهمیتی داشت که مردم برای پرداخت اجاره و حتی هدیه عروسی از آن استفاده می‌کردند. همچنین برای درمان سردرد، مارگزیدگی و ریختن موی سر پیاز تجویز می‌شد.[۱۱]
پیاز توسط اولین ساکنان به آمریکای شمالی برده شد، در آنجا بومی‌های آمریکا مدت‌ها از پیازهای وحشی به روش‌های گوناگون، خام خوردن یا پختن در انواع غذاها استفاده می‌کردند. آنها از پیاز برای درست کردن شربت، ساخت ضماد و آماده کردن رنگ استفاده می‌کردند. براساس دفترچهٔ خاطرات نگه داشته شده توسط مهاجران، پیاز از اولین چیزهایی‌است که پدران مهاجر پس از آماده کردن زمین کاشتند.[۱۱]
پیاز همچنین در اوایل قرن شانزدهم از سوی پزشکان برای کمک به زنان نازا تجویز می‌شد. برای کمک به افزایش بارآوری سگها، گربه‌ها و گله هم استفاده می‌شد، اما بررسی‌های اخیر نشان داده که این کار اشتباه بوده چون پیاز برای سگها، گربه‌ها، خوکچه‌های هندی و بسیاری از حیوانات دیگر سمی‌است.[۱۵][۱۶][۱۷]
استفاده در آشپزی[ویرایش]
معمولاً پیاز را خرد کرده و در غذاهای دلچسب و گرم متفاوتی استفاده می‌کنند، و ممکن است به عنوان اجزاء اصلی غذاهایی مثل سوپ پیاز فرانسوی و یا چتنی پیاز مورد استفاده قرار گیرد. پیاز را می‌توان به اشکال مختلف مورد استفاده قرار داد: پخت، جوشاند، با آتش ملایم پخت، کباب کرد، سرخ کرد، در روغن پخت، برشته کرد، تفت داد، یا به صورت خام در سالاد ریخت.[۱۸] پیاز به علت لایه لایه بودن طبیعی بعد از پخته شدن برای پر کردن مواد مختلف به درون آن مناسب است. پیاز یک غذای اصلی و مهم در آشپزی هندی است. برای غلیظ کردن کاری و شیره گوشت استفاده می‌شود. ترشی پیاز به عنوان خوراکی خورده می‌شود. این‌ها معمولاً بخشی از غذاها در میخانه‌ها و فروشگاه‌های ماهی و چیپس در سراسر بریتانیا و کشورهای مشترک المنافع هستند که معمولاً در بریتانیا با پنیر و یا آبجو سرو می‌شوند. در آمریکای شمالی پیاز را خرد کرده و خوب سرخ می‌کنند که با نام پیاز حلقه‌ای سرو می‌شود.[۱۹]
انواع پیاز و تولیدات[ویرایش]
پیازهای معمولی به طور طبیعی به سه رنگ متنوع قابل دسترسی هستند. پیازهای زرد یا قهوه‌ای (که در تعدادی از کشورهای اروپایی پیاز قرمز نامیده می‌شود)، بسیار خوشمزه و پیازهای مورد استفاده روزانه هستند. پیازهای زرد به هنگام سرخ شدن به رنگ قهوه‌ای تیره و پرچرب تبدیل شده و به سوپ پیاز فرانسوی مزه شیرین می‌دهند.
پیاز قرمز (که در تعدادی از کشورهای اروپایی پیاز ارغوانی نامیده می‌شود) برای تازه استفاده کردن انتخاب خوبی است زمانی که رنگش غذا را باروح می‌سازد. برای کباب کردن هم استفاده می‌شود. پیاز سفید پیاز سنتی در آشپزی کلاسیک مکزیکی هست. این پیاز هنگام پخت رنگ طلایی و هنگام تفت دادن مزه خاص شیرین دارد.[۲۰][۲۱]
گرچه خوردن پیاز کاملاً رسیده رایج است، پیاز را می‌توان قبل از رسیدن کامل هم خورد. پیاز بهاری یا تره فرنگی را قبل از رسیدن کامل چیده و همه قسمتهای آن رااستفاده می‌کنند.[۲۲] وقتی پیاز بعد از تشکیل قسمت برآمده و قبل از رشد کامل آن چیده شود، به آن پیاز تابستانی گفته می‌شود.[۲۳]
استفاده در غیر آشپزی[ویرایش]
سلولهای پیاز به طور ویژه‌ای بزرگ هستند و زیر ذره بینی با درشت نمایی کم به سادگی دیده می‌شوند. با تشکیل لایه منفردی از سلولها، پوست بیرونی بخش غده‌ای را می‌توان به سادگی برای اهداف آموزشی، آزمایشی و یاتولید مثلی جدا کرد.[۲۴][۲۵][۲۶] بنابراین پیاز معمولاً برای آموزش مشاهده ساختمان سلول و کار با میکروسکوپ به کار گرفته می‌شود.[۲۷]
آب تند پیاز برای دور کردن بید استفاده شده است و برای جلوگیری از نیش پشه روی پوست مالیده می‌شود. گفته می‌شود زمانی که به پوست سر مالیده می‌شود موجب افزایش رشد مو می‌گردد؛ و کک و مک صورت را کاهش می‌دهد.[نیازمند منبع] برای برق انداختن به شیشه و ظروف مسی و جلوگیری آهن از زنگ زدن استفاده می‌شود. اگر آب جوش روی پیاز قطعه قطعه شده ریخته و سپس سرد شود، می‌توان مایع بدست آمده را برای مقاوم کردن آنها در برابر آفات روی گیاهان ریخت، و مشهور است که پیاز هنگام رشد بید و حشرات را دور می‌کند. .[۲۸] پوست پیاز برای تولید رنگ قهوه‌ای زرد استفاده می‌شود.[۲۹]
به طور تاریخی، پیاز اغلب برای طالع بینی در سراسر اروپا، آفریقا و آسیای شمالی استفاده می‌شده است؛ و در این جاها در بعضی مناطق روستایی هنوز هم استفاده می‌شود.
ارزش غذایی و فیتوکمیکال‌ها[ویرایش]
| مواد مغذی در هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس) | |
|---|---|
| انرژی | ۱۶۶ کیلوژول (۴۰ کیلوکالری) |
| کربوهیدرات‌ها | ۹٫۳۴ g |
| قندها | ۴٫۲۴ g |
| فیبر | ۱٫۷ g |
| چربی | ۰٫۱ g |
| پروتئین | ۱٫۱ g |
| آب | ۸۹٫۱۱ g |
| تیامین (ویتامین ب۱) | ۰٫۰۴۶ میلی‌گرم (۴٪) |
| ریبوفلاوین (ویتامین ب۲) | ۰٫۰۲۷ میلی‌گرم (۲٪) |
| نیاسین (ویتامین ب۳) | ۰٫۱۱۶ میلی‌گرم (۱٪) |
| پانتوتنیک اسید (ویتامین ب۵) | ۰٫۱۲۳ میلی‌گرم (۲٪) |
| ویتامین ب۶ | ۰٫۱۲ میلی‌گرم (۹٪) |
| اسید فولیک (ویتامین ب۹) | ۱۹ میکروگرم (۵٪) |
| ویتامین C | ۷٫۴ میلی‌گرم (۱۲٪) |
| کلسیم | ۲۳ میلی‌گرم (۲٪) |
| آهن | ۰٫۲۱ میلی‌گرم (۲٪) |
| منیزیم | ۱۰ میلی‌گرم (۳٪) |
| منگنز | ۰٫۱۲۹ میلی‌گرم (۶٪) |
| فسفر | ۲۹ میلی‌گرم (۴٪) |
| پتاسیم | ۱۴۶ میلی‌گرم (۳٪) |
| روی | ۰٫۱۷ میلی‌گرم (۲٪) |
| فلورید | ۱٫۱ µg |
| Link to USDA Database entry درصدها نسبی‌اند منبع: پایگاه اطلاعاتی مواد غذایی آمریکا |
|
بیشتر ارقام پیاز حدود ۸۹٪ آب، ۴٪ قند، ۱٪ پروتئین، ۲٪ فیبر و ۰٫۱٪ چربی دارند. پیاز مواد غذایی ضروری، و چربی کمی دارد و در هر ۱۰۰ گرم ۱۶۶ کیلو ژول (۴۰ کیلو کالری) انرژی تولید می‌کند. بدون افزایش محسوس میزان کالری غذاها را خوش طعم می‌کنند[۲۱]
پیاز ترکیبات فیتوکمیکالی مثل فنول‌ها دارد که الان پژوهش بنیادی صورت می‌گیرد تا تأثیرات احتمالی آنها بر روی انسان را معین کنند.[۳۰][۳۱][۳۲][۳۳]
پیازهای مختلف از نظر داشتن پلی‌فنل با هم تفاوتهای قابل توجهی دارند. موسیر بالاترین میزان موجود و شش برابر میزان موجود در پیاز ویدالیا را دارد که دارای کمترین میزان است.[۳۰][۳۱] پیاز زرد بالاترین فلوفنوئید را دارد که ۱۱ برابر موجودی پیاز سفید است.[۳۰] پیاز قرمز مقدار قابل توجهی رنگدانه آنتیوسیانین با حداقل ۲۵ ترکیب دیگر دارد که مشخص شده است که ۱۰٪ محتوی فلوفنوئید را نمایش می‌دهد.[۳۱]
بعضی از افراد نسبت به لمس کردن پیاز حساسیت دارند.[۳۴] علائم حساسیت ممکن است شامل:ورم پوست، خارش شدید، ورم غشا مخاطی بینی، تاری دید، تنگی نفس، ریزش عرق ،آنافیلاکسی باشد. ممکن است این افراد حساسیتی به مصرف پیاز نداشته باشند، شاید به این دلیل که پروتئینی که باعث حساسیت می‌شود در هنگام پخته شدن ماهیت طبیعی خود را از دست می‌دهد.[۳۵]
در حالی که انسانها به طور عادی پیاز و دیگر اعضای گونه والک را مصرف می‌کنند، خوردن آن می‌تواند برای سگها، گربه‌ها، خوکچه‌های هندی، میمونها و دیگر حیوانات کشنده باشد.[۱۵][۱۶][۱۷][۳۴]چون که بیشتر حیوانات نمی‌توانند سولفوکسید موجود در پیاز خام و پخته را که موجب مسمومیت می‌گردد، هضم کنند. در نتیجهٔ مصرف پیاز گلبولهای قرمز بد شکل شده و می‌ترکند که موجب کم خونی می‌گردد. حیوانات خانگی بعضی مواقع با غذاهای کنسرو شدهٔ مخصوص کودکان تغذیه می‌شوند در این صورت باید از دادن غذاهایی که پیاز دارد خوداری کرد.[۳۶] میزان استاندارد سم برای گربه‌ها ۵ گرم در هر کیلو از وزن بدن و ۱۵ تا ۳۰ گرم در هر کیلو برای سگها است.[۱۵]
سوزش چشم[ویرایش]
خرد کردن پیاز موجب می‌شود سلولهای آن صدمه ببینند و آنزیمی که آلینیزز نامیده می‌شود سولفوکسید آمینو اسید را تجزیه کرده و اسید سولفونیک تولید کند. یک اسید سولف ونیک ویژه، ۱-پروپن سولفونیک اسید، سریعاً توسط آنزیم، دیگری (LFS) بکار گرفته شده و سین-پروپنتیال-اس-اکسید تولید کند، گاز سبکی که به عنوان عامل لاچریمیتوری پیاز یا LF شناخته می‌شود.[۳۴] این گاز از طریق هوا پخش شده و بزودی به چشم می‌رسد، جایی که نرونهای حسی را تحریک کرده و احساس سوزش تولید می‌کند. غدد اشکی به منظور رقیق کردن و بیرون ریختن مادهٔ سوزش آور اشک تولید می‌کند.[۳۷]
با بریدن پیاز در زیر آب جاری یا غوطه ور کردن آن در سینک ظرفشویی پر آب می‌توان ازاذیت شدن چشم جلوگیری کرد.[۳۷] بریدن ته پیاز هم اذیت شدن چشم را کاهش می‌دهد، چونکه در قسمت ریشه ترکیبات سولفور بیش از قسمتهای دیگر متمرکز شده‌اند.[۳۸] گذاشتن پیاز در یخچال قبل از مصرف میزان واکنش آنزیم را کاهش می‌دهد و همین‌طور استفاده از یک پنکه گاز ساطع شده را از چشم‌ها دور می کندو موجب می‌گردد در بیشتر مواقعی که یک نفر پیاز خرد می‌کند، سوزش چشم کمتری احساس کند.[۳۹]
میزان اسید سولفونیک و LF آزاد شده و تأثیر سوزشی بر روی چشم در بین گونه‌های پیاز متفاوت است. در سال۲۰۰۸، مؤسسه غذا و محصول نیوزیلند بوسیله استفاده از خاموشی ژن و زیست‌فناوری و برای جلوگیری از تجزیه بوسیله آنزیم LFS، پیازی را تولید کردند که هیچ اشکی تولید نمی‌کند.[۴۰]
کشت[ویرایش]
پیاز در خاکهای حاصلخیز که بخوبی زهکشی شده‌اند بهتر رشد می‌کند. خاک رس و شن که با گیاه پوسیده آمیخته باشد بخاطر داشتن سولفور پایین خوب هستند، در حالی که خاکهای گلی معمولاً محتوی سولفور زیادی هستند و پیازهای تند تولید می‌کنند. پیاز برای رشد به نیازمند است مواد غذایی زیادی در خاک موجود باشد. اغلب فسفر به اندازه کافی در خاک موجود است، اما ممکن است قبل از شروع کاشت مورد استفاده قرار گیرد به خاطر اینکه در خاک سرد کمتر در دسترس است. نیتروژن و پتاس در طی فواصل فصل رویش می‌تواند به کار برود، آخرین کاربرد نیتروژن حداقل ۴ هفته قبل از چیدن پیاز است.[۴۱]
پیازهای دارای سوخ به طول روز حساس هستند، سوخ آنها فقط بعد از اینکه تعداد ساعتهای روشنایی روز از میزان حداقلی بیشتر شد شروع به رشد می‌کنند. بیشتر پیازهای سنتی اروپایی پیازهای روز بلند هستند و بعد از اینکه روشنایی روز به بیش از ۱۴ ساعت رسید سوخ تولید می‌کنند. انواع پیازهای اروپای جنوبی و آفریقای شمالی، از انواع روز متوسط هستند که برای تشکیل سوخ فقط ۱۲ تا ۱۳ ساعت روشنایی روز نیاز دارند؛ و سرانجام پیازهای روز کوتاه، که در این اواخر تولید شده‌اند در مناطقی که زمستان ملایم دارند در پاییز کشت می‌شوند و در اوایل بهار سوخ تولید می‌کنند و فقط به۱۱ تا ۱۲ ساعت روشنایی روز برای تحریک تشکیل سوخ نیاز دارند.[۴۲]
تولیدکنندگان پیاز[ویرایش]
| ده کشور برتر تولیدکننده پیاز در جهان در سال ۲۰۱۲ میلادی (متریک تن) | |
|---|---|
 چین |
۲۰٬۵۰۷٬۷۵۹ |
 هند |
۱۳٬۳۷۲٬۱۰۰ |
 ایالات متحده آمریکا |
۳٬۳۲۰٬۸۷۰ |
 مصر |
۲٬۲۰۸٬۰۸۰ |
 ایران |
۱٬۹۲۲٬۹۷۰ |
 ترکیه |
۱٬۹۰۰٬۰۰۰ |
 پاکستان |
۱٬۷۰۱٬۱۰۰ |
 برزیل |
۱٬۵۵۶٬۰۰۰ |
 روسیه |
۱٬۵۳۶٬۳۰۰ |
 کره جنوبی |
۱٬۴۱۱٬۶۵۰ |
| جمع جهانی | ۷۴٬۲۵۰٬۸۰۹ |
| منبع: فائو (FAO)[۴۳] | |
تخمین زده می‌شود که در دنیا، سالانه بیش از ۹٬۰۰۰٬۰۰۰ acre (۳٬۶۴۲٬۰۰۰ هکتار) پیاز به عمل می‌آید. حدود ۱۷۰ کشور برای استفادهٔ داخلی پیاز می‌کارند و ۸ درصد تولید جهانی به طور بین‌المللی تجارت می‌شود.[۲۱]
براساس قوانین ایالات متحده در سال ۱۹۵۸ قرارداد آتی پیاز ممنوع شد. این ممنوعیت در اثر شکایت کشاورزان بود که بادلایل مشخص کردند که سم سایگل و وینسنت کوسگا بازار تجارتی شیکاگو را دو سال قبل دستکاری کرده‌اند .نتایج بررسی برای اقتصاددانان مورد منحصربفردی را برای مطالعه تأثیرات قراردادهای آتی روی قیمت محصولات کشاورزی مطرح کرد. هنوز هم در سال ۲۰۱۳ این ممنوعیت بقوت خود باقی است.[۴۴]
عمده تولید پیاز ایران در شهر قهدریجان در استان اصفهان صورت می‌گیرد. متوسط برداشت در این شهر هکتاری ۱۰۰ تن است.[۴۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Germplasm Resources Information Network – (GRIN). "Allium cepa information from NPGS/GRIN". USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Retrieved 22 April 2011.
- ↑ Fritsch, R.M.; Friesen, N. (2002). "Chapter 1: Evolution, Domestication, and Taxonomy". In Rabinowitch, H.D. ; Currah. L. Allium Crop Science: Recent Advances. Wallingford, UK: CABI Publishing. pp. 9–10. ISBN 0-85199-510-1.
- ↑ Linnaeus, Carolus (1753). Species Plantarum (in Latin) 1. Stockholm: Laurentii Salvii. p. 262.
- ↑ "Allium cepa: Garden onion". The PLANTS Database. USDA: NRCS. 2013. Retrieved 2013-03-31.
- ↑ "Allium cepa L.". ITIS. 2013-03-08. Retrieved 2013-04-01.
- ↑ "Allium cepa Linnaeus". Flora of North America.
- ↑ Grubben, G.J.H. ; Denton, O.A. (2004) Plant Resources of Tropical Africa 2. Vegetables. PROTA Foundation, Wageningen; Backhuys, Leiden; CTA, Wageningen.
- ↑ Zohary, Daniel; Hopf, Maria (2000). Domestication of plants in the Old World (Third ed.). Oxford: Oxford University Press. p. 198. ISBN 0-19-850357-1.
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Brickell, Christopher (ed) (1992). The Royal Horticultural Society Encyclopedia of Gardening. Dorling Kindersley. p. 345. ISBN 978-0-86318-979-1.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ "Onions: Allium cepa". selfsufficientish.com. Retrieved 2006-04-02.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ "About Onions: History". Retrieved 2013-09-13.
- ↑ Abdel-Maksouda, Gomaa; El-Aminb, Abdel-Rahman (2011). "A review on the materials used during the mummification process in ancient Egypt". Mediterranean Archaeology and Archaeometry 11 (2): 129–150.
- ↑ «onion-power». rethinkingcancer.org.
- ↑ http://www.topendsports.com/nutrition/olympic-ancient.htm
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ Cope, R.B. (August 2005). "Allium species poisoning in dogs and cats". Veterinary Medicine 100 (8): 562–566. ISSN 8750-7943.
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Salgado, B.S.; Monteiro, L.N.; Rocha, N.S. (2011). "Allium species poisoning in dogs and cats". Journal of Venomous Animals and Toxins Including Tropical Diseases 17 (1): 4–11. doi:10.1590/S1678-91992011000100002. ISSN 1678-9199.
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Yin, Sophia. "Onions: the secret killer?". Retrieved 2011-05-04.
- ↑ Conant, Patricia (2006). "Onion – Culinary Foundation and Medicine". The Epicurean Table. Retrieved 2013-04-02.
- ↑ "Onion". GoodFood. BBC. Retrieved 2013-04-02.
- ↑ Mower, Chris. "The Difference between Yellow, White, and Red Onions". The Cooking Dish. Retrieved 2013-03-24.
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ "All about onions". National Onion Association. Retrieved 2013-03-24.
- ↑ Thompson, Sylvia (1995). "The Kitchen Garden". Bantam Books. p. 142.
- ↑ Thompson, Sylvia (1995). "The Kitchen Garden". Bantam Books. p. 143.
- ↑ PMID 19684107 (PubMed)
ارجاع بعد از چند دقیقه به صورت خودکار انجام می‌گیرد. Jump the queue or expand by hand - ↑ PMID 24416168 (PubMed)
ارجاع بعد از چند دقیقه به صورت خودکار انجام می‌گیرد. Jump the queue or expand by hand - ↑ "Genetics Teaching Vignettes: Elementary School". 2004-06-15. Archived from the original on 2013-08-28.
- ↑ Anne McCabe; Mick O'Donnell; Rachel Whittaker (19 July 2007). Advances in Language and Education. Bloomsbury Publishing. p. 35. ISBN 978-1-4411-0458-8.
- ↑ Fern, Ken; Fern, Addy. "Allium cepa – L.". Plants For A Future. Retrieved 2013-03-22.
- ↑ "United States Patent Office: Method of coloring eggs or the like". 1925-06-19. Retrieved 2011-09-17.
- ↑ ۳۰٫۰ ۳۰٫۱ ۳۰٫۲ PMID 15506817 (PubMed)
ارجاع بعد از چند دقیقه به صورت خودکار انجام می‌گیرد. Jump the queue or expand by hand - ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ ۳۱٫۲ PMID 17997520 (PubMed)
ارجاع بعد از چند دقیقه به صورت خودکار انجام می‌گیرد. Jump the queue or expand by hand - ↑ Williamson, Gary; Plumb, Geoff W. ; Uda, Yasushi; Price, Keith R. ; Rhodes, Michael J.C. (1997). "Dietary quercetin glycosides: antioxidant activity and induction of the anticarcinogenic phase II marker enzyme quinone reductase in Hepalclc7 cells". Carcinogenesis 17 (11): 2385–2387. doi:10.1093/carcin/17.11.2385. PMID 8968052.
- ↑ Olsson, M.E. ; Gustavsson, K.E. ; and Vågen, I.M. (2010). "Quercetin and isorhamnetin in sweet and red cultivars of onion (Allium cepa L.) at harvest, after field curing, heat treatment, and storage". Journal of Agricultural Food Chemistry 58 (4): 2323–2330. doi:10.1021/jf9027014. PMID 20099844.
- ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ ۳۴٫۲ Eric Block, "Garlic and Other Alliums: The Lore and the Science" (Cambridge: Royal Society of Chemistry, 2010)
- ↑ Arochena, L. ; Gámez, C. ; del Pozo, V. ; Fernández-Nieto, M. (2012). "Cutaneous allergy at the supermarket". Journal of Investigational Allergology and Clinical Immunology 22 (6): 441–442. PMID 23101191.
- ↑ Wissman, Margaret A. (1994). "Anemia caused by onions". Anemia in primates. Retrieved 2013-04-01.
- ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Scott, Thomas. "What is the chemical process that causes my eyes to tear when I peel an onion?". Ask the Experts: Chemistry. Scientific American. Retrieved 2007-04-28.
- ↑ "FAQ". National Onion Association. Retrieved 2013-03-28.
- ↑ Hiskey, Daven (2010-11-05). "Why onions make your eyes water". Today I found out. Retrieved 2013-03-28.
- ↑ Staunton, Margot (2008-02-01). "Scientists create 'no tears' onions". News.com.au. Retrieved 2013-02-28.
- ↑ Boyhan, George E. ; Kelley, W. Terry (eds.) (2007). "2007 Onion Production Guide". Production Guides. University of Georgia: College of Agricultural and Environmental Sciences. Retrieved 2013-09-14.
- ↑ Savonen,Carol (2006-07-13). "Onion bulb formation is strongly linked with day length". Oregon State University Extension Service. Retrieved 2013-09-14.
- ↑ "Major Food And Agricultural Commodities And Producers – Countries By Commodity". Fao.org. Retrieved 2012-05-18.
- ↑ "7 USC § 13–1 – Violations, prohibition against dealings in motion picture box office receipts or onion futures; punishment". United States Code: 7 USC § 13–1. Legal Information Institute. 1958. Retrieved 2013-03-24.
- ↑ آرمان، روابط عمومی، دوشنبه-۱۷ اسفند ۱۳۸۸ - شماره ۱۲۸۹ - مصرف پیاز باعث آرامش
منابع بیشتر[ویرایش]
- Block, E. (2010). Garlic and Other Alliums: The Lore and the Science. Royal Society of Chemistry (UK). ISBN 978-0-85404-190-9.
- Gripshover, Margaret M. , and Thomas L. Bell, "Patently Good Ideas: Innovations and Inventions in U.S. Onion Farming, 1883–1939," Material Culture (Spring 2012), vol 44 pp 1–30.
- Sen, Colleen T. (2004). Food culture in India. Greenwood Publishing. ISBN 0-313-32487-5.
نگارخانه[ویرایش]
-
امکانات وزن کردن و بسته بندی در هلند، پیازها به طور اتوماتیک وزن شده و بسته بندی می‌شوند
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پیاز موجود است. |
|
||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
- Pages using PMID magic links
- ادویهها
- پیازها
- داروهای گیاهی
- ریشه‌های خوراکی
- سبزیجات
- گیاگان آمریکای جنوبی
- گیاگان آمریکای مرکزی
- گیاگان ایالات متحده آمریکا
- گیاگان چین
- گیاهان باغی
- گیاهان توصیفشده در ۱۷۵۳ (میلادی)
- گیاهان در اروپا
- محصولات کشاورزی استان آذربایجان شرقی
- نمادهای یوتا
- والک
- محصولات زراعی
- گیاگان مکزیک
- Pages using ISBN magic links
